السلام علیک یاابا صالح المهدی(عج)
«بسم الله الرحمن الرحیم»
آینده ی جهان، ظهور نام دارد…
..ظهور موعود..
پس حال چرا آینده ی خویش را نمیسازیم؟
چرا دست روی دست گذاشته ایم؟
باید حتما عاشورا به راه بیافتد تا مختار شویم؟
بر خیزیم..
از این خواب ظلمانی و از این کابوس برخیزیم…
و ببینیم که برنده ما هستیم…
گفتند، تو که بیایی، خون به پا میکنی!
جوی خون به راه می اندازی و از کشته، پشته میسازی!
و ما را از ظهور تو ترساندند!
پیش از آنکه نگاه مهرگستر و نگاه عاطفۀ تو را توصیف کنند، شمشیر تو را نشان‌مان دادند...
ما از همان کودکی، تو را دوست داشتیم و با جان‌مان به تو عشق می‌ورزیدیم؛
و با همۀ وجودمان بی‌تاب آمدنت بودیم....
چه گلستانی می‌شود جهان، وقتی که تو بیایی!
ای محبوب عزلی و ای معشوق آسمانی!
ظهور تو، بی‌تردید، بزرگترین جشن عالم خواهد بود و عاقبت جهان را ختم به خیر خواهد کرد...
و ما نیز تا آن هنگام که نوای أنا بقیة‌الله تو را بشنویم، منتظر آن روز خواهیم ماند...
و می‌دانیم که روزی در همین نزدیکی‌ها خواهی آمد...
